Her gün mutfaktayız ama sakin kafa ile sırf hobi olarak bir şeyler yapmak için kolay kolay zaman olmuyor. İşin gücün arasında, sırf mecburiyetten 2-3 öğün mutfak mesaisi bazen sıkıcı olabiliyor.
Zamanın bol, kafanın rahat olduğu vakitlerde mutfakta zaman geçirmek ise tam bir terapi.
Nisbeten rahat bir aralıkta epeydir düşündüğüm yulaflı kurabiyeyi yapmak için girdim mutfağa. Hobi olsun diye yani. O kadar eğlenceli ki mutfağın bu yönü.
Araştırdığım tarifler kafama göre değildi.
- Hımm bunda esmer şeker var, her an elimin altında olan bir şey değil ki bu benim işimi zorlaştırır...
- Çikolatayı çok katmışlar bu tarifte, bir miktar damla çikolata neyimize yetmiyor...
- Esmer şekeri katmayacağım ya ben onun yerine tam buğday unu kullanayım da rengi koyu, tadı da extra lezzetli olsun... gibi cümleler kafamda uçuştuğu için bütün tarifleri bir köşeye bırakıp kendi tarifimi oluşturmak üzere kolları sıvadım.
İlk denediğim tarif tam tatmin edici değildi. Kıvamı, şekli değişmeliydi. Tadına baktığımda ise "bunun içine kesinlikle fındık çok yakışır" dedim. Hatta fındıksız eksik olduğu kanaati ağır bastı.
İlk denememde yulaf ezmesini bütün olarak katmıştım. İkincisinde robottan çektim, sanki daha güzel oldu.
Ekleme yap, çıkarma yap derken ikinci denemem sınıfı geçti. Nasıl tarif etsem, ülker hanımeller yediyseniz onu andıran bir tat ve kıvamda oldu. Hanımeller bisküvinin çikolatalısı ve fındıklısı gibi...
Neyse uzun lafın kısası yulaflı kurabiye yaptım ve tarifini paylaşmak üzereyim :)
